Geheel in treed met deze tijd wordt een boek gelanceerd en gepromoot om onder de aandacht van het publiek te brengen. Het boek van William Broad, Eerlijk over Yoga, is daarop geen uitzondering. Ik en meerdere collegae-bestuursleden van onze beroepsvereniging werden benaderd door de Nederlandse uitgever, Maven publishing nl., met de vraag, of wij vooral het boek wouden recenseren?Die kans laat je niet aan je voorbij gaan.
Titel met andere lading
Het boek is vertaald in het Nederlands en kreeg bovengenoemde titel mee. In het Engels is het The Science of Yoga. Dat is redelijk pretentieus. De auteur pretendeert eigenlijk een boek geschreven te hebben, gestoeld op degelijk wetenschappelijk onderzoek. Hij ziet het als zijn missie om bepaalde mythen over yoga de kop in te drukken. Nu kan dat op zich geen kwaad, maar mij bekroop steeds het gevoel, dat hij geen voorstander van yoga is. Prima als je wijst of eventuele gevaren bij het beoefenen van yoga wat tot blessures of erger kan leiden. Horrorverhalen komen voorbij van mensen die tijdens of na een yogasessie verlamd raakten of beroertes kregen. Ik mis dan de achtergronden van die personen,, en rijst de vraag of zij sowieso niet die problemen hadden gekregen? Onder welke begeleiding beoefenden ze yoga?
Het betreft Amerikaanse personen en in de Verenigde Staten wordt er heel veel nadruk op de fysieke aspecten van yoga gelegd. Zeker binnen stromingen zoals Bikram yoga en bepaalde Ashtanga is het wedijveren niet uit de lucht. Yoga behoort juist niet het wedijverelement, het je willen meten met je mede-beoefenaars te propageren. De toon is ook Amerikaans in de zin van een stortvloed aan informatie, waardoor je soms de draad kwijt raakt.
Volgende week zal ik hier meer over schrijven.
Het is een lijvig tekst die inclusief nawoord,noten en index,390 bladz telt. .